Blog: Sarie Steenbergen

"Hier in Zeeuws-Vlaanderen bleken ineens veel kansen te liggen."
 

Tot mijn 18e heb ik nergens anders gewoond dan in de Hulsterse binnenstad. Op een verborgen rustige plek in een gezellig drukke stad. Als scholier waardeerde ik Zeeuws-Vlaanderen vooral omdat mijn vrienden en familie hier woonden en greep elke kans aan om er op uit te gaan. Naar Perkpolder, logeren bij vrienden in de polder, shoppen in Antwerpen en Gent of op stap. Maar toch wist ik het zeker; zodra ik mijn diploma op zak heb, ga ik hier weg! Op naar Breda, de stad die mijn hart had veroverd.

En daar ging ik, klaar om nooit terug te komen wonen in Zeeland. Wát een vrijheid, niet iedereen kent je en je kan doen waar je zin in hebt. Rotterdam, Amsterdam, Tilburg, Eindhoven, alles was maar een paar treinsporen verder.

Maar toch schrijf ik deze blog vanaf mijn eigen kantoor in het Zeeuws-Vlaamse. De liefde heeft mij teruggehaald. De liefde om mijn familie dichtbij te hebben, de ruimte, de mogelijkheid om hier te gaan en staan waar ik wil en niet te vergeten, steeds meer vrienden die terugkeerden zorgden voor een overtuigende overstap.

Hier in Zeeuws-Vlaanderen bleken ineens veel kansen te liggen. Ik had meteen een afstudeerplek, we kregen binnen twee weken een nieuwbouwhuis om samen te wonen en toen dat diploma in de pocket was, had ik drie banen voor het oprapen! Dit had ik nooit van Zeeuws-Vlaanderen verwacht.

Inmiddels ben ik alweer vijf jaar terug en heb ik Zeeuws-Vlaanderen en de mensen nog beter leren kennen. We genieten van goede restaurants, de ligging ten opzichte van België en het ons-kent-ons stoort me ook niet meer want; het is juist fijn om connecties te hebben.

In het weekend rijd ik graag Nederland en België door voor een bezoekje aan vrienden, een festival of een toffe stad. En ja, Breda is nog steeds mijn tweede thuisstad waar ik mijn weg ken, maar toch denk ik elke keer zodra de basiliek boven alles tevoorschijn komt: wat hebben we het hier toch goed!