Blog: Evelien de Mey

"Als we na een drukke sociale dag heerlijk met z’n allen op de bank ploffen en naar de tuin kijken, dan weet ik zeker dat we de beste keus hebben gemaakt."
 

Evelien de Mey is geboren en opgegroeid in Hulst. Voor haar studie is ze destijds uit het Zeeuws-Vlaamse vertrokken. Nu, bijna 20 jaar later, komt ze terug. Mét man Gert-Jan en drie kinderen.

Hulst is thuiskomen. Ik heb familie in Hulst en België en we komen regelmatig hier voor een bezoekje aan opa en oma. Om ze weer eens te zien én om er thuis even tussenuit te zijn. Door deze bezoekjes is er altijd verbinding gebleven tussen Zeeuws-Vlaanderen en ons gezin.

En nu is het hoge woord we verhuizen (terug) naar Hulst er uit is, voelt het voor mij alsof de rust terugkeert en alle bovengemiddelde prikkels die ik hier in de stad heb verdwijnen. Voor Gert-Jan is het gekker. We zijn al 18 jaar samen, dus hij kent Hulst en de omgeving, maar echt wat opbouwen is natuurlijk anders. De overweging om deze stap wel te nemen is eigenlijk heel logisch. We hebben vrienden overal in Nederland, dus reizen doen we sowieso al. Het wonen in Zeeuws-Vlaanderen zal er voor zorgen dat we wat extra reistijd hebben, maar dat weegt niet op tegen de rust van de omgeving en ruimte van de woning.

Nu kom ik na een bezoek of lange werkdag thuis in een poppenhuisje in Utrecht. Daar waar we eigenlijk geen ruimte hebben om iedereen zijn eigen rust te laten vinden. Ook als we bezoek hebben ergeren we ons aan onze kleine stadswoning (82m²). Wij spreken het liefst bij vrienden thuis af. Dat is makkelijk, want we hebben kinderen. Als wij bezoek ontvangen, knalt ons huis uit elkaar. Daarom gaan we vaak maar met z’n allen naar buiten en plakken we er een horecabezoekje aan vast.  
 

Verhuiswens

De wens om te verhuizen lag er al een tijdje, maar was lastig te vervullen. Want we zijn niet persé gehecht aan een locatie en we wisten niet goed wat we wilden. Toen mijn ouders vertelden dat ze kleiner wilden gaan wonen en ze hun huis graag aan ons verkopen, schrok ik wel. Het is toch wel een stap, en dan vooral voor Gert-Jan. Ik vertelde hem dan ook dat ik spannend nieuws had, waarvoor hij toch even moest gaan zitten. Hij ging natuurlijk van het ergste uit en dat voelde voor mij naar hem toe ook wel een beetje zo. Het voelt alsof hij een toegift naar mijn wereld moet doen. Mijn spanning was eigenlijk voor niks. Hij was meteen enthousiast! Ook de kinderen hebben er zin in. Vooral de oudste is erg stads. Dat wordt nog wel wat. Maar hij is erg sociaal en hier is genoeg te doen. Ze staan al ingeschreven bij de kinderopvang en scouting.

Eerlijk is eerlijk, het is een gekke huizenmarkt. Deze move hebben we kunnen maken door het bekende fenomeen: je huis in de Randstad verkopen en naar het buitengebied verhuizen. Door overwaarde op een stadswoning, kan een woning op een landelijke locatie worden aangekocht. Bij ons is het niet anders.
 

Balans

Ons werk en sociaal leven liggen verdeeld over heel Nederland (en België). Online kan heel veel. Wij werken allebei als zelfstandig ondernemer met als basis Utrecht, maar hebben opdrachtgevers door het gehele land. De verhuizing naar Hulst gaat ons balans opleveren. We plannen bezoeken aan opdrachtgevers beter in en blijven wellicht eens logeren in het midden van het land. Opa en oma wonen straks letterlijk vijf huizen verderop en de ouders van Gert-Jan komen om de week een dag oppassen. De kinderen hebben de ruimte om in een flinke achtertuin te spelen en wij de ruimte om onze hobby’s uit te voeren. Gert-Jan is gek op wielrennen en vindt Zeeuws-Vlaanderen een onwijs fijn gebied om te fietsen. Ik houd van de polders. Bossen vind ik fantastisch hoor, maar zodra het te donker wordt, word ik claustrofobisch. Geef mij maar het weidse, hier in Zeeuws-Vlaanderen.

Een grote openbare speeltuin - zo een waar je ook lekker een koffietje kunt halen en je kind gerust een uur kan spelen - gaan we echt missen. Dat is er hier niet. Wellicht kan ik me daar wat in verdiepen en wat betekenen voor de openbare (groene) ruimtes bij ons in de nieuwe omgeving.

Uiteraard ga ik Utrecht missen. We hebben er 15 jaar gewoond en heel veel meegemaakt. Maar het vooruitzicht dat we volgende zomer kunnen genieten van een eigen huis waar we allemaal lekker vrij zijn en op ons zelf kunnen zijn, zorgt voor een grote glimlach. We zijn graag sociaal en kennen al/nog mensen in Hulst waar we zeker eens mee kunnen afspreken. Het idee dat we bezoek kunnen ontvangen is fantastisch. En als we dan na zo’n drukke sociale dag heerlijk met z’n allen op de bank ploffen en naar de tuin kijken, dan weet ik zeker dat we de beste keus hebben gemaakt.